Maandag 7 oktober zijn we bij onze uitwisselingsschool in Yogjakarta in Indonesië op bezoek geweest. In overleg met Tom Deelen heb ik contact opgenomen met zijn contactpersoon Melati. Al sinds 2014 heeft Cambreur contact met Melati. Het is begonnen met chatten met de leerlingen via skype. Dit is uitgebreid naar een echte uitwisseling van de leerlingen uit Indonesië naar ons.
Melati vroeg mij of we officieel een bezoek kwamen doen of informeel. Gezien ik met mijn gezin op vakantie ben en zij graag mee wilden, was het informeel. Op de school werden we door de onderdirecteur, Melati en Dessy ontvangen. Dessy komt naar Nederland met de leerlingen in oktober. De leerlingen die naar ons komen, zijn leerlingen die zich vrijwillig hebben opgegeven voor de reis. Een aantal leerlingen hebben wij ook gesproken in de wandelgangen en ze staan te springen om ons in Nederland te bezoeken.
We hebben een rondleiding door de school gekregen. Ze hebben een soort mini ziekenboeg met bedden. Door de warmte komt het voor dat leerlingen zich even flauw voelen of dat ze niet goed genoeg gegeten hebben. Dan kunnen ze even gaan liggen, krijgen ze een zoete thee en kunnen ze vaak terug naar de klas. Er is daar een zuster aanwezig die de leerling opvangt. Leerlingen komen hier ook bij onderwijsondersteunend personeel en docenten als er op persoonlijk vlak wat speelt waar ze over willen praten of er in de klas iets is gebeurd.
Daarna mochten we in een klas kijken. De leerlingen gingen net met een toets beginnen, maar dat werd stilgelegd en ik werd zowat naar binnen getrokken om even hallo te zeggen. Er werd uitgelegd dat ik vanuit de Nederlandse school kwam en daarna werd er gejoeld en geklapt. Sommigen leerlingen maakten een buiging en er was er een die mij een hand gaf. De stoerste jongen van de klas met de grootste praatjes, de hele klas moest gelijk lachen. Zo herkenbaar gedrag dat wij allemaal als docent uit de dagelijkse praktijk kennen. De leerlingen zijn hier onderling exact hetzelfde als in Nederland. Heel leuk om te zien en ervaren.
Daarna hebben we de rest van de school gezien. Er is een groot basketbal plein, een overdekte plaats voor bijeenkomsten en voorstellingen, een bibliotheek, een kantine, een kweektuin, muzieklokaal en een gymzaal die overdekt is.
Tussen de wandelpaden in bevindt zich heel veel groen en wat vogels in kooien.
Wat ons opviel is dat de leerlingen heel de dag in één lokaal verblijven en de docenten wisselen. Dit geeft meer rust en zorgt er gelijk voor dat leerlingen niet onderweg blijven hangen. De lokalen hebben dan ook geen lokaalnummers maar klasnamen.
In de school kwamen we ook een aantal keer langs grote kasten vol met trofeeën. Dit waren prijzen van leerlingen voor bijvoorbeeld sport- of muziekwedstrijden. De leerlingen brengen deze vanuit huis mee om op school neer te zetten.
Het muzieklokaal was ingericht met traditionele muziekinstrumenten. Elke leerling wordt geacht hier de traditie aan te leren. Onze kids mochten zich hier even uitleven op de grote trommels.
Tot slot werden we getrakteerd op een doos vol met cakejes per persoon. We hebben wat pennen en potloden als gift aan de school gedaan en Melati had ook nog een bedankje voor de school meegenomen.
We werden nog gevraagd wanneer wij naar Indonesië komen. Ik heb uitgelegd dat we dat ontzettend leuk zouden vinden, maar dat het financieel erg lastig te realiseren is vanwege nieuwe wetgeving.
Financieel gezien wordt er heel veel gedoneerd door alumni studenten gaf Melati aan. Daardoor kunnen bijvoorbeeld lokalen vernieuwd worden, dit geld komt niet van overheid. Ook al is dit een overheidsschool die gratis is voor leerlingen. School betaald niets mee aan reizen/uitwisselingen en organiseren dit niet mee. Dat doen andere organisaties en docenten focussen alleen op het onderwijs. Wij vonden dit heel bijzonder om te horen.
Melati gaf nog aan dat ze merkt dat uitwisselingsscholen vaak terughoudend zijn in contactleggen omdat ze zelf niet langs kunnen komen. Dit is zo jammer, want het contact is wat er toe doet en het maakt niet uit wie er bij wie op bezoek komt. Het gaat erom dat onze leerlingen met elkaar praten en over elkaars cultuur leren.
Wat een informeel (kort) bezoekje zou zijn, was uiteindelijk een bezoek van anderhalf uur en heeft mijn kijk op internationalisering, onderdeel van tto, echt verrijkt.
Melanie Lips
docent scheikunde en coördinator tto
