Het zijn denk ik de beste twee woorden om de coronatijd te omschrijven. Vanzelfsprekend voor werknemers die hun baan verliezen of juist overuren maken, ondernemers die hun bedrijf in rook zien opgaan en mensen die hun dierbare(n) niet zien of een dierbare moeten missen.
Voor het onderwijs zijn het ook ingrijpende tijden. Er wordt ‘onderwijs op afstand’ verzorgd. Tijdens dit onderwijs op afstand gaan de lessen door volgens de tijden van het reguliere lesrooster. Binnen dat rooster kan een docent de afweging maken om een les klassikaal te voeren via een digitaal medium – in het geval van het Cambreur College is dat Zoom – of leerlingen een opdracht mee te geven om aan te werken gedurende het lesuur. Daar waar er tijdens de eerste lockdown een afwisseling was tussen deze werkvormen is dit nu niet het geval. Dit is te verklaren doordat eindexamenklassen – waar ik op dit moment deel van uitmaak – vooral van lessen via Zoom worden voorzien en overige klassen eerder aangewezen zijn op lessen bestemd om zelfstandig te werken. Met lessen van 50 minuten en een beperkt aantal tussenuren zit je al snel voor lange tijd achter je laptop. Dit is nadelig voor de sociaal-emotionele ontwikkeling van een jongere. Het met elkaar in de klas zitten en ‘face-to-face-‘ met elkaar kunnen praten, worden gemist. School en privé lopen – helaas – ook meer door elkaar heen dan wanneer je aan het einde van de dag op de fiets naar huis zit met een gevoel dat schoolzaken afgehandeld zijn.
De ‘scheiding’ tussen docent en leerling wordt eveneens vager. De coronacrisis leidt niet alleen tot letterlijk een kijk in het leven van een docent, maar ook tot een informelere relatie tussen docent en leerling. Door de opkomst van informele communicatiemiddelen wordt de relatie tussen docent en leerling steeds informeler dan in het verleden. De crisis heeft dit proces versterkt. Enerzijds is dit vanwege privacy van docent en leerling onwenselijk, anderzijds is het prettig wanneer een docent laat weten: ‘’Hoe gaat het met je? Het zijn gekke tijden, dus laten we een beetje op elkaar letten ’’
De gevolgen op cognitief vlak lijken me minder ernstig. Veel lessen gaan – weliswaar in andere vorm – ‘gewoon’ door en het thuiswerken biedt kans je te verdiepen in zaken waar normaal weinig tijd voor is maar die wel nuttig zijn voor je cognitieve ontwikkeling. Er bestaan wel minder afnamemomenten voor toetsen. Dit wordt gecompenseerd door samenwerkingsprojecten, zoals werkstukken en practica, die online ingeleverd kunnen worden. Op deze manier en via zogenaamde ‘break-out-rooms’ tijdens de online zoomlessen kun je blijven samenwerken met medeleerlingen. Dit contact met anderen blijft belangrijk, voor schoolzaken en zaken daarbuiten. Een klein berichtje via WhatsApp, een telefoontje of een afspraak om interesse in de ander te tonen, kan een wereld van verschil maken.
Tot slot zou ik scholieren en volwassenen vooral willen aanraden af en toe afstand te nemen van het (school)werk om te bewegen, naar buiten te gaan of te ontspannen. We moeten voorkomen dat een kleine groep jongeren hun frustraties botviert op andermans spullen door middel van verwerpelijke rellen en we moeten eveneens voorkomen dat er na de covid-19 gezondheidscrisis een psychische gezondheidscrisis ontstaat. Iedereen die getroffen is door het virus of de maatregelen eromheen wens ik alle kracht en sterkte toe!
Mike Geerts, vwo6
Cambreur College
