In 1980 begon hij als natuur- en scheikundedocent op het Maris Stella in Dongen. Nu, 43 jaar later, neemt Ad van der Heijden afscheid van het Cambreur College. Nadat hij was aangenomen als natuur- en scheikundedocent, kwam hier al snel een nieuwe taak bij: de toenmalige directeur vond ook dat Ad wel techniek kon geven.
In 1982 heeft hij ook nog eens de studie biologie met succes afgerond. ‘Tot op heden weet bijna niemand dat ik ook dit vak mocht geven, dat heb ik maar zo gelaten, ‘gniffelt Ad.
Ad was ook één van de eerste docenten op school die een computer gebruikte. De cijfers van leerlingen hield hij nog wel bij in zijn papieren agenda. De eerste vijf of zes heeft hij nog steeds en saillant detail: hierin staan ook nog resultaten van leerlingen van toen die nu collega’s zijn geworden.
Iets minder lesgeven en daarnaast ook de veiligheid van de school gaan waarborgen, dat leek Ad wel wat. Hier komt dan ook zijn bijnaam ‘Arbo Ad’ vandaan. Zijn goede voorbereidingen kwamen hier zeer goed uit de verf, deze functie was hem op het lijf geschreven. Dit heeft hij uiteindelijk ongeveer 38 jaar gedaan.
Ad vindt dat er veel veranderd is in het onderwijs en vertelt dat hij bijvoorbeeld zeer slecht tegen onvoorbereide lessen kan: bij hem in de klas kon de les dan ook altijd meteen starten, omdat alles klaarlag. ‘Ik hoefde alleen nog maar even te wachten tot de leerlingen hun spullen op tafel hadden liggen’. Wanneer dan een roosterwijziging op het laatste moment werd doorgegeven, werd Ad hier allerminst vrolijk van.
Twee van zijn eigen drie kinderen hebben bij hun vader in de klas gezeten. Dat heeft niemand ooit als vervelend of vreemd gezien, het is altijd prima verlopen. Zelfs toen Ad het examen van zijn eigen zoon en dochter moest nakijken, was iedereen professioneel en moest het alleen nog even gecheckt worden door een collega.
Wanneer Ad het over zijn kinderen heeft, verschijnt er een brede lach op zijn gezicht en meteen laat hij de foto’s van zijn zes kleinkinderen zien. Ze hockeyen, basketballen, dansen en voetballen, ze zijn van alle markten thuis. Ook over zijn vrouw vertelt Ad heel enthousiast. Zij is een kleurrijk persoon, zowel van karakter als in haar kledingstijl. Ook hun huis is van vele kleuren voorzien. Ad en zijn vrouw delen ook eenzelfde passie: glaskunst vinden zij beiden geweldig en regelmatig bezoeken zij samen hun favoriete glasblazer.
Ad is dan ook niet bang dat hij zich gaat vervelen als hij met pensioen is. Fietsen met vrienden in Renesse en met dezelfde vrienden naar het Blaaskapellenfestival, een weekje weg in oktober en een weekendje weg naar Hellevoetsluis met de bon van school staan nog op de planning.
Daarnaast gaat Ad zich nóg meer bezighouden met zijn favoriete hobby: modeltreintjes in elkaar zetten en restaureren.
De andere foto’s die Ad toont laten een kamer zien met prachtige treinen (Ad heeft een voorliefde voor stoomtreinen uit de jaren ’50-’65) in een, door Ad zelf gemaakte, bosrijke omgeving.
En dit is niet het enige wat Ad restaureert: ook oude bromfietsen (Zündapps) helpt hij weer de weg op. Nu heeft hij hier niet veel tijd voor, maar daar gaat zeker verandering in komen.
Geniet van je welverdiende pensioen, Ad!
