Vorige week heeft iedereen op Omroep Brabant ons Lagerhuisteam kunnen zien winnen in de Brabantse voorrondes van Op Weg naar het Lagerhuis. Als gevolg hiervan ging vrijdag 13 maart de groep weer naar Hilversum. Om 4 uur zouden we pas aan de beurt zijn, dus we hadden de hele dag de tijd om tot rust te komen, of juist om extra zenuwachtig te worden. Deze zenuwen zouden natuurlijk niet zo goed van pas komen in de achtste finales. Anderhalf uur, twee Sprinters en een hoop stations verder, waren we eindelijk bij het Media Park aanbeland. Nog even proberen om de zenuwen weg te krijgen, maar gezonde spanning kan natuurlijk geen kwaad.
Daar gingen ze weer: drie stellingen, drie debatten. Een vaste-rollendebat, een 1-op-1-debat en een 360-gradendebat. Er waren geen nieuwe stellingen bijgekomen, we hadden ze vaak genoeg geoefend, dus wat dat betreft zou het goed moeten komen. Maar je weet nooit hoe goed je tegenstanders zijn en je weet nooit hoe het team op de zenuwen zal reageren. Tijdens het eerste debat: ‘Nederland is nog altijd een preuts land’, waren wij voor de stelling. Beide teams moesten nog even opstarten, maar al snel raakte iedereen goed op dreef. Wie de echte winnaar was, was moeilijk te bepalen. Zou het 1-op-1-debat meer zekerheid bieden? ‘Stripboeken verdienen een plek op de verplichte literatuurlijst.’ Bob was tegen deze stelling, maar zijn tegenstander hield zo’n lang betoog, dat Bob er nauwelijks tussen kwam. Ontzettend jammer, want dat is natuurlijk niet de essentie van een Lagerhuis debat, dat flitsend zou moeten verlopen en onze Bob had ontzettend veel argumenten die hij in had kunnen brengen. Weer een twijfelgeval: zwicht de jury voor de speechkunsten van de tegenstander, of geeft deze toch de voorkeur voor een flitsend debat? We zouden het later horen. Eerst nog het 360-gradendebat, waarin we moesten beargumenteren of de maatschappelijke stage al dan niet verplicht zou moeten worden. Weer ging het debat gelijk op, ontzettend vervelend, want dit brengt een hele gespannen sfeer in de zaal.
Een paar mensen hadden na deze ronde nog een sprankje hoop, maar het blijft vrijdag de dertiende, dit zou natuurlijk ongeluk met zich mee kunnen brengen. Het is altijd weer hetzelfde liedje, of de jury het expres doet of niet, het lijkt alsof het iedere keer weer langer duurt voordat de juryleden tot een besluit kunnen komen. En als ze er dan eindelijk over uit zijn, dan doen ze er ook nog eens lang over om de scores bekend te maken. Vaste-rollendebat: Cambreur College, 1-op-1-debat: Dalton Voorburg, 360-gradendebat: complimentjes naar het Cambreur College, complimentjes naar Dalton Voorburg, weer complimentjes naar het Cambreur College, nog meer complimentjes naar het Cambreur College. Langzaamaan veranderen de uitdrukkingen op onze gezichten, van zenuwachtig naar blij, tot het hoge woord eruit is. Vrijdag de dertiende mag dan een ongeluksdag zijn, maar niet voor ons! Het Cambreur College knokt zich door de achtste finale en mag 27 maart weer op pad om de kwart finale te spelen.
Chantal van Hoek
