“Meneer, die verhalen over wolven en edelherten, zijn die echt gebeurd?” Paul Belle, leraar Nederlands, verhaalt graag over zijn belevenissen in Tsjechië. Dat hij daarbij de waarheid geweld aandoet, is zeker, maar toch willen zijn leerlingen nog wel eens twijfelen. Binnenkort moet het Cambreur College het stellen zonder de begenadigd verteller, want Paul neemt na 29 jaar afscheid van onze school om te gaan genieten van het leven als pensionado.
Vanaf 1973 zit hij in het onderwijs. Hij koos zeer bewust voor de lerarenopleiding, maar twijfelde welk vak hij zou gaan doceren. Hij begon aan MO Duits, maar stapte later over naar Nederlands, met Engels en aardrijkskunde als tussendoortje. Zijn eerste schreden op het lerarenpad zette hij op de LEAO Hertog Jan in den Bosch. Daarna werkte hij onder andere lang op een school voor kleuterleidsters, op het ROC en bij Schroevers. Uiteindelijk belandde hij in Dongen op het Schaepmancollege. De eerste jaren was hij fulltime brugklasdocent. Hij haalde zijn eerstegraads bevoegdheid en gaf de laatste jaren van zijn schoolcarrière alleen nog les in de bovenbouw.
In de personeelskamer van het hoofdgebouw vertelt Paul over zijn jaren op onze school. “Ik vond het erg jammer dat het Schaepmancollege ging fuseren. De school werd te massaal. Gelukkig zijn ze op hun schreden teruggekeerd en nu heeft onze school weer pijlers, aparte afdelingen voor elk schooltype, met een eigen docententeam. Natuurlijk zijn de leerlingen in de loop der jaren wel veranderd: de school staat verder van de leerling af en dat merk je. Leerlingen zijn niet lastiger, maar ze zijn veel meer bezig met andere zaken, zoals baantjes. Ik erger me wel vreselijk aan die mobieltjes. Ik kan er echt niet tegen. “ Dat laatste is het enige wat Paul merkt aan het ‘gat’ tussen hem en de leerlingen: “Die technische ontwikkelingen houd ik allemaal niet meer bij. Toch heb ik niet de indruk, dat ze me dat kwalijk nemen. Ik hoop dat mijn leerlingen vinden, dat ik op een rustige manier iets kan uitleggen en ook dat ze vinden dat ik iedereen eerlijk en gelijk behandel. “
De docent Nederlands was wel in voor een geintje. Al vindt hij dat het de laatste jaren te weinig voorkwam. Geschiedenisdocent Bas Brouwers had vwo 2 eens opgestookt om een geintje met meneer Belle uit te halen. En zo geschiedde. Vwo 2 verbouwde het lokaal zodanig, dat ze allemaal met hun rug naar het bord zaten. “ Wél allemaal netjes volgens de plattegrond,” lacht Paul. “Ik kwam binnen en zag het direct, maar ik ben gewoon les gaan geven. Ik charterde een leerling die alles op het bord schreef en de leerlingen draaiden zich gewoon om en namen alles over. Aan het eind van de les waren de leerlingen wel benieuwd of ik hun grap kon waarderen. Meteen kwam er een ander plan bij me op: ik ging Bas Brouwers te grazen nemen. Vwo 2 was meteen bereid om hieraan mee te doen. Ik sprak met de leerlingen af, dat ze tegen hem moesten zeggen dat ik vreselijk kwaad was geworden. Ze moesten een tekst uit de 17e eeuw vertalen, maar ik vertikte het te helpen, omdat ik ( zogenaamd) buiten mezelf was van woede. De les erop zouden de leerlingen een toets moeten maken over dit onderdeel. De leerlingen speelden dit zó overtuigend, dat Bas er met boter en suiker intuinde!”
“ Het is prettig lesgeven aan de Cambreurleerlingen en dat werkte voor mij zeer motiverend,” aldus Paul. Toch is voor hem nu de tijd aangebroken om afscheid te nemen van onze school. Dit afscheid staat gepland op donderdag 3 juli. “Ik ga vooral de leerlingen missen en een aantal collega’s, maar zeker ook het schoolritme. Wel heb ik nu meer tijd om films te kijken, om te knutselen en ( niet geheel onbelangrijk) nu kunnen we langer in ons huis in Tsjechië blijven. Ik ga de moestuin uitbreiden en misschien neem ik zelfs wel een paar kippen! ”
