27 maart zouden de kwart- en halve finales van het Jongerenlagerhuis plaatsvinden. Er waren voor in de halve finale twee nieuwe stellingen bijgekomen die we de afgelopen twee weken goed hebben voorbereid, met de hulp van verschillende docenten, maar om deze stellingen te kunnen verdedigen, zouden we eerst in de halve finale moeten komen.
Weer gingen we met de hele groep, met de trein, naar Hilversum. Eerst met de Intercity naar Den Bosch, vervolgens naar Utrecht, waar we even een pauze hadden om een lekkere Starbucks koffie te drinken of een hamburgertje te eten, om ten slotte de sprinter naar Hilversum, media park te nemen. Toen we waren gearriveerd, was de eerste poule al bezig, maar de rest van dit debat hebben we met veel interesse gevolgd, een van hen zou immers onze tegenstander kunnen worden als wij zo gelukkig zouden zijn om in de halve finale te belanden. Na deze ronde was het onze beurt. Frits Bloemberg maakte onze stellingen bekend en stelde ons voor aan de jury, Sven probeerde nog een beetje indruk te maken op het vrouwelijke jurylid met een handgebaar, misschien zou dit later nog van pas komen? De stelling die wij in het vaste rollen debat moesten verdedigen was: ‘De seksuele voorlichting in Nederland schiet tekort.’ Vervolgens was Jens Peter in het 1-op-1 debat tegen invoering van volksvertegenwoordiging via loting en in het 360-graden debat beargumenteerden wij de stelling ‘Het is rechtvaardig iets terug te verlangen van mensen die een uitkering ontvangen’ met zowel voor- als tegenargumenten. En na dit debat wachtten we weer vol spanning op de uitslag. De een zingt zacht een liedje, de ander bespreekt het debat met de docenten en weer anderen kletsen gezellig met de tegenpartij en zo wordt voor de nodige afleiding gezorgd. De jury doet opmerkelijk veel langer over het beraad dan in de achtste finales en dit zorgt voor nog meer zenuwen, maar als ze eindelijk terug zijn is het tijd voor de uitslag. Zouden we de kans krijgen nog meer van onszelf te laten zien? Zouden we goed genoeg zijn voor de halve finales? Zouden we een van de nieuwe stellingen op ons bordje krijgen? JA! We zaten in de halve finale! Jens Peter had het 1-op-1 debat wederom uitstekend gedaan en ook het 360-graden debat was voortreffelijk verlopen. En omdat onze eindspreker, Bob, zo goed was, hebben ze ons de kwart finale laten winnen.
Wat een adrenaline gaat er dan door je lichaam, je bent opgelucht, maar ook nog zenuwachtig tegelijkertijd, omdat er ’s middags nog een ronde gespeeld zou moeten worden. Om even tot rust te komen, eten we een broodje en kletsen we gezellig buiten in het zonnetje. Even zijn alle lasten van de schouders, totdat we naar binnen worden geroepen om de V-redes te bewonderen. Iedereen komt weer in de sfeer en de zenuwen beginnen weer met de gevoelens van onze debaters te spelen.
Wij moesten de eerste halve finale spelen. Toen er drie V-redes waren geweest, was het de beurt aan ons. De jury werd aan ons voorgesteld, de debaters werden aan de jury voorgesteld en Frits maakte de stellingen bekend. Dit keer zouden wij tegen de eerste stelling zijn, deze stelling was nieuw en die hadden we de afgelopen week daarom goed voorbereid. De stelling luidde: ‘Prestatiebeloning aan werknemers in het onderwijs moet de norm worden.’ Het debat liep voor ons gevoel gelijk op en Bob zou in het 1-op-1 debat alles in de strijd gooien om de stelling ‘Het aantal lesuren Engels in het voortgezet onderwijs moet worden verdubbeld’ te verdedigen en ook in het laatste debat, wederom 360-graden lieten de debaters alles zien. Een lastige stelling werd bediscussieerd, de vraag was of Europa een EU-leger zou moeten krijgen. Toen de laatste tien minuten voorbij waren, ging er een vreemd gevoel door ons heen. We konden niets meer doen, alleen nog wachten op de jury. Misschien was dit de laatste dag dat wij onszelf konden laten zien, of zouden we doorgaan naar de landelijke finales? We konden het beter nog even gezellig maken, want in spanning zitten wachten zou toch geen nut hebben. Er leken uren voorbij te gaan. Eindelijk kwam de jury terug met het verlossende woord. De debatten werden besproken, te beginnen met het eerste debat, helaas hadden we dit verloren, 0-1. Bob werd in de beoordeling van het 1-op-1 debat overspoeld met complimentjes, ze zagen een echte politicus in hem en daarmee stonden we gelijk. 1 puntje hadden we nog nodig, 1 punt. De jury ging het laatste debat beoordelen. Er werden veel complimenten uitgedeeld, heel veel, en steeds meer naar onze kant. Vaak is dit een goed teken, maar het leken steeds meer op opbeurende complimentjes en helaas, dit was waar, het laatste punt dat we nodig hadden ging niet naar ons. In de halve finale zijn we gestrand, jammer genoeg, maar we zijn hiermee wel een van de beste vier debatteams van heel Nederland en dit is nog geen een debatteam van het Cambreur College gelukt. Daarom mogen wij trots zijn op ons team. We zijn een hecht team geworden en we zijn de laatste tijd nader tot elkaar gekomen, letterlijk en figuurlijk, want op de terugreis stonden we in de trein, met zijn allen op twee vierkante meter. We hebben veel plezier gehad en we hebben veel geleerd, iedereen die ons daarbij heeft geholpen, heel erg bedankt!
Chantal van Hoek
