Wekenlang, iedere maandag- of dinsdagmiddag, werd een klein groepje debaters klaargestoomd door Rob van Esch en Rob Huijben, om het beste debatteam van Brabant te worden. Maandenlang hebben we naar deze dag toegeleefd, 21 februari, de voorrondes van Op weg naar het Lagerhuis.
De dag begon om kwart over acht, enkele ouders en (oud)leerlingen brachten ons naar het Provinciehuis in Den Bosch. Met een kopje koffie of thee kletsten we nog wat, maar de zenuwen waren van een ieders gezicht af te lezen, dus was het tijd om nog even te ontspannen door het bezoeken van enkele standjes van politieke partijen. Hoewel, ontspannen? Sommige leerlingen onderwierpen partijvertegenwoordigers aan moeilijke vragen, anderen gingen op jacht naar de Mark Rutte pop. Na deze mislukte poging mochten we de grote zaal in. Er werd een introductie gegeven door Mieke Geeraedts, een lid van de Provinciale Staten, en er werd een filmpje getoond van Hope XXL, een van de organisaties die het Jongeren Lagerhuis mogelijk maakt. De poules werden gevormd en het allerbelangrijkst, de prijzen werden getoond. Wat wilden we die gouden beker graag winnen!
Toen kon ons team eindelijk laten zien wat het in zijn mars had. De eerste ronde begon met een vaste-rollen-debat, je bent het eens of oneens met de stelling en dat blijf je de rest van de discussie. Vervolgens kwam het 360-graden-debat, waarbij je standpunt gedurende het debat twee keer verandert. Uiteindelijk moest Jens Peter zijn V-rede laten horen en dat deed hij goed! De jury ging na deze eerste ronde in beraad en wij wachtten in spanning op de uitslag. Die spanning was nergens voor nodig, want de eerste ronde hadden we gewonnen.
We moesten nog een ronde spelen. Een vaste-rollen-debat en een 360-graden-debat kwamen ook nu aan bod. De V-rede werd vervangen door een 1 op 1 debat. Jens Peter nam deze taak op zich en liet zich door de tegenstander niet uit het veld slaan. Ronde twee ging ons ook goed af, we hadden weer een ronde gewonnen.
Pauze, tijd voor een broodje en een babbeltje. Cameramannen liepen rond en kwamen ook bij ons een kijkje nemen. Er werd gevraagd of het tot nu toe goed ging en wat we van de ochtend vonden. Sten kon de cameramannen alvast vertellen dat wij de finale wel zouden winnen. ‘Ja, ja, dat zal wel’, je kon het van hun gezichten aflezen, maar we waren in ieder geval de gezelligste tafel, ook een hele prestatie op zo’n drukke dag als deze. De pauze eindigde waar de dag was begonnen, in de grote zaal. Niet alleen Jens Peter had een V-rede voorbereid, ook Simone had er eentje in elkaar gezet. Deze speech was echter een provinciale V-rede, die werden vooraf gefilmd en beoordeeld. Alle scholieren die deze provinciale V-rede hadden gepresenteerd moesten het podium op komen, Simone ook, het was tijd voor de uitslag. Deze prijs hadden we helaas niet gewonnen, maar Simone, voor ons was je de beste!
Na de pauze was er enige onduidelijkheid of we nog moesten debatteren of niet, we zaten in een oneven poule en uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat we daarom niet meer hoefden, we moesten wachten tot de rest klaar was en hopen dat we ons hadden geplaatst voor de halve finale. In de tussentijd hebben we onze muzikale talenten een kans gegeven hun kunsten te tonen, Sven en Sten speelden pianostukken en Simone zong een liedje. Hier kwamen de camera’s op af, dus wie weet breken ze wel door.
Hopen, hopen, hopen, dat was het enige wat we nog konden, het lot zou bepalen. En het lot was met ons, toen iedereen klaar was met hun debat kregen we te horen dat we ons hadden geplaatst voor de halve finales. Deze zou bestaan uit enkel een vaste-rollen-debat, het was erop of eronder. Een actuele stelling moest bediscussieerd worden: ‘Het is een goed idee om veroordeelden te laten betalen.’ We waren tegen deze stelling. Het was lastig, het debat verliep moeizaam en toen de tien minuten voorbij waren, dachten we dat de kans dat we door zouden zijn naar de finale nihil was. De jury had haar keuze gemaakt, somde enkele tips op en vertelde ons uiteindelijk, omdat ons teamverband zo goed was, dat we door waren naar de finale, de FINALE! Onze dag kon niet meer stuk, maar nu we tot de finale waren gekomen, zouden we die misschien ook kunnen winnen? Sten had het immers voorspeld, dus het zou zomaar kunnen toch?
Het moment van de waarheid, alle debatvormen zouden in de finale langs komen, te beginnen met de V-rede van Jens Peter. Vervolgens vond het vaste-rollen-debat plaats, met de stelling: ‘De Brabantse cultuur zal moeten veranderen om mensen van buiten de provincie zich helemaal thuis te laten voelen in Noord-Brabant.’ Daarna nam Sven het woord in het 1 op 1 debat, hij vertegenwoordigde ons team goed en hij had goede argumenten voor de stelling: ‘Het is een grof schandaal dat staten de privacy van burgers op grote schaal schenden.’ Uiteindelijk sloten we de finale af met het 360-graden-debat, waar gedebatteerd moest worden over een stelling over seksuele voorlichting in Nederland, schiet deze wel of niet tekort? Een goede stelling om de dag mee af te sluiten en waar ons team voor het laatst kon laten zien wat het in de afgelopen paar maanden had geleerd, tien minuten die alles zouden bepalen, tien minuten die de doorslag zouden geven en die tien minuten waren zo voorbij. Ging het overleg van de jury maar zo snel, maar nee, dat leek juist uren te duren. We waren zo gespannen, we konden niets meer doen, dan alleen maar afwachten. Er leken uren voorbij te gaan, tot eindelijk de jury terug kwam. Ze gaven tips, complimentjes, opbouwende kritiek, maar wij wachtten alleen op hét moment. De V-rede was gewonnen door onze tegenstander, 0-1, met het 1 op 1 debat had Sven voor ons een punt binnengehaald, 1-1. Het 360-graden debat, waren we goed genoeg om ervoor te zorgen dat het 2-1 zou worden? Ja! Het vaste-rollen-debat zou echter alles bepalen, dit debat zou zwaarder tellen dan de rest, als onze tegenstanders hier een punt zouden pakken, hadden ze gewonnen. Rode hoofdjes, bezwete handen, knikkende knieën en trillende benen, de spanning was in de hele zaal voelbaar, het was doodstil. En de winnende school van de Brabantse voorrondes van het Jongeren Lagerhuis is geworden………………. HET CAMBREUR COLLEGE! Wat een blijdschap, zo onwerkelijk, er heerste een grote euforie na het winnen van deze wedstrijd. De beker is voor ons. Wij mogen Brabant vertegenwoordigen in de landelijke rondes. 13 maart mogen we weer op pad, dit keer naar Hilversum. 9 maart zullen we te zien zijn op Omroep Brabant om 16:25.
Deze dag hebben we afgesloten in Tilburg, met het hele team hebben we wat gegeten bij Havana. We hebben gekletst over deze dag, over dit mooie avontuur, een avontuur dat hopelijk nog lang niet voorbij is!
Chantal van Hoek
