‘Eigenlijk zou ik strenger moeten zijn, maar je neemt jezelf mee,’ zegt hij met een grijns. Aan het einde van het schooljaar trekt Wil Borm de schooldeuren definitief achter zich dicht. De 62-jarige docent tekenen en biologie heeft nog ‘genoeg te doen’ en daarom verlaat hij het onderwijs.
Hoe lang hij in het onderwijs werkt, weet hij zelf niet meer. Hij begon zijn onderwijscarrière op de KSE in Etten-Leur, gaf les in Gouda en in Raamsdonksveer en hij werkte vervolgens 15 jaar op de Pius X-mavo in Kaatsheuvel. ‘Via de OMO-pool kwam ik terecht op het Hanze en later op het Cambreur. Ik werk hier nu zo’n jaar of acht, ’denk ik. ‘Op het Cambreur heb ik alleen eerste- en tweedeklassers. Ik bereid mijn lessen graag goed voor, de computer gaat meestal pas om een uur of half elf uit.’ Wat ik wil van leerlingen? Wil veert op en illustreert zijn verhaal met brede armgebaren: ’Ik probeer hun interesse te verbreden. Als leerlingen een schip moeten tekenen bijvoorbeeld, probeer ik zoveel mogelijk historische verbanden te leggen. En als er een oog getekend wordt, praat ik met ze over kegels en staafjes waaruit het oog bestaat. Je hoopt af en toe een vonkje over te laten springen.’
Omdat Wil breed geïnteresseerd is, zijn zijn dagen goed gevuld. Hij geeft niet alleen les op school, maar hij schildert ook graag. ‘Thuis hebben we een atelier, want mijn vrouw tekent en schildert eveneens. We hebben een vleugel en een piano, want mijn vrouw is heel muzikaal‘ zo schetst hij een beeld van huize Borm. De creatieve duizendpoot richt zo’n 3 á 4 keer per jaar tentoonstellingen in, geeft regelmatig rondleidingen en spant zich in voor de Heemkundekring in Made en Drimmelen. Wil geeft tuinierscursussen, maakte het ontwerp voor diverse tuinen en parken en momenteel ‘probeert hij de politiek op het juiste spoor te brengen, omdat het huidige Deltaplan niet meer voldoet.’
‘Mijn lessen verlopen heel gemoedelijk en daarom hebben sommige leerlingen wel eens, het idee dat bij meneer Borm alles kan. Toch had ik nooit onenigheid met leerlingen.’ Terugkijkend op zijn onderwijscarrière: ‘In de afgelopen jaren zijn er eigenlijk geen schokkende dingen gebeurd. Gelukkig maar. Hoogtepunten waren de musicals die opgevoerd werden op mijn school in Kaatsheuvel, de aanleg van een moestuin op gebouw B en het maken van de plaquette ter gelegenheid van het 20-jarige bestaan van het Cambreur College.’
Natuurlijk gaat hij de collegialiteit missen op onze school. Ruim voor zijn vertrek heeft hij de nieuwbouwcommissie, ingeseind: ‘Er moet een prachtige cultuurvleugel komen in het nieuwe gebouw. Met een tekenlokaal op het noorden voor het ideale licht!’ Hij heeft het naar zijn zin gehad op onze school: ‘Als docent word je gesteund door de directie. Er is altijd een luisterend oor, de lijnen zijn kort.’ Nu gaat hij kijken wat het leven hem nog meer te bieden heeft. Watermanagement is daar een onderdeel van: na zijn pensioen gaat hij eerst proberen om Nederland te redden van het water.
