Een avond met een geheel eigen sfeer die ieder jaar in maart terugkeert, is de poëzieavond van de brugklassers, die allemaal een dichtbundel hebben geschreven. Ook vrijdag 14 maart kwamen de jonge dichters, vaak vergezeld van ouder(s), broers, zussen, vriend(inn)en en opa’s en oma’s naar de sfeervol aangeklede aula van gebouw A om daar te genieten van de geselecteerde gedichten, de muziek (verzorgd door leerlingen), de optredens, de heerlijke hapjes (op gebouw B bereid) en drankjes, kortom, van de unieke sfeer die daarbij ieder jaar weer ontstaat. Tijdens de poëzieavond kunnen de aanwezigen, onder begeleiding van de twee presentatoren, ook een gedicht schrijven. Enkele opvallende schrijfsels worden vervolgens door de taalvirtuozen zelf voorgelezen. Maar de meeste aandacht gaat uit naar de kids. Er waren zo’n 25 genomineerde leerlingen en aan het eind van de avond werden de prijzen uitgereikt door de deskundige jury.
De derde prijs ging naar Esmee Boor uit klas 1a, het zilver ging naar Kelly den Boer uit 1k. Winnares werd Manon Pijnenburg uit 1g met het prachtige gedicht De stad.

De stad

Altijd in beweging
nooit staat er iets stil
altijd branden er lichtjes
bij de tram het gegil
Mensen zijn druk
met werk, kinderen en school
bezig met zichzelf
en vergeten het symbool
Het symbool van het leven
dat ze nooit goed zullen beleven

Weggegooid en gegeven
Op het water weggedreven …

De publieksprijs ging naar het gedicht Ode aan Sanne van Dora v/d PLuijm uit 1k; dit gaat over een vriendinnetje dat overleed aan kanker. Een pakkende passage hieruit:

[…] 10 jaar
dat is sowieso
veel te vroeg voor jou
als god dan toch bestaat
waarom zou hij zoiets doen
waarom moest jij sterven
nog veel te jong was jij […]

Een speciale vermelding kreeg een gedicht van Eefke Huijbregts uit 1b. Ze beschrijft een practical joke op meesterlijke wijze:

Grapje

Het is grappig, zoals die ene keer
dat iemand was vergeten
waar ze haar jas had gelaten
ze wist het niet meer …

Maar ze had niets in de gaten
en dacht dat haar jas was verwisseld
door haar maten

Helemaal de kluts kwijt
overal aan het zoeken en
kon niets vinden, de arme meid
Dat ze hem aan de kapstok had gehangen
wist ze zeker
[…] Het meisje was zo in paniek
dat deed de vrienden pijn

Ze haalden de jas tevoorschijn

Alle vrienden lachten in koor
en toen pas had ze het door …

Genoeg talent dus, op het Cambreur. Van de winnende gedichten is door Appie Bonis een kunstwerk gemaakt; ze zullen nog lang te bewonderen zijn in het brugklasgebouw.