“Dat regelen vond ik wel leuk”

De loopbaan van Ton Bertens als docent wiskunde te Dongen begon 39 jaar geleden, toen zuster Marie Bernard hem na een succesvol verlopen sollicitatiegesprek aannam voor 15 lesuren op de havo. Ton was op de fiets maar kreeg toch 5 gulden als reiskostenvergoeding. Hij moest  als voorwaarde wel voor de kerk trouwen, met Marianne.  En aldus geschiedde.

Ton begon in Breda, waar hij één jaar werkte op het Stedelijk Gymnasium. In totaal heeft hij er dus 40 dienstjaren opzitten. Met 65 jaar en 9 maanden bereikt hij de pensioengerechtigde leeftijd. Op 13 juli is er voor hem en de andere vier pensionado’s een afscheid gepland in de aula van het Cambreur College. Er valt veel terug te blikken, want Ton was –en is- een actief baasje!

Gemoedelijk
Ton typeert het Cambreur als ‘een gemoedelijke, gezellige school’. Er zijn hem zeker speciale voorvallen bijgebleven. Neem havo 4-leerlinge Ingrid Martens. Met haar had hij een speciale band. Dat uitte zich ook in plagerijtjes. Na een door Ton gewonnen spuitbussenduel nam zij enkele dagen later wraak door hem een taart in het gezicht te smeren. Ingrid bleef de school trouw als leidster tijdens bezinningsdagen en Ton werd zelfs uitgenodigd op haar bruiloft. Uiteraard nam hij een (nep-)taart mee.  Voor  13 juli is Ingrid vanzelfsprekend uitgenodigd.

Maar ook de collega’s konden er wat van. Toen de schoolleiding een dag weg was en zuster Marie Bernard Ton als ‘vervangend directielid’ had aangesteld, werd er om de paar minuten een leerling naar Ton gestuurd met de mededeling dat hij of zij was verwijderd. Toen de groep wat te groot werd, stuurde Ton ze maar terug met de boodschap ‘dat ze het van hem nog eens mochten proberen in de klas’.

Toneel
Een volgens Ton wezenlijk onderdeel van zijn loopbaan maakten de toneelvoorstellingen uit, waarin hij o.a. onder regie van collega Hans van der Prijt speelde, met docenten, maar ook vaak met leerlingen. De collega’s  Van Merode, Hoevenaars en Esser waren verantwoordelijk voor de vaak prachtige decors. Stukken als  ‘Scrooge’ en ‘De wijze kater’ van Heijermans werden met verve gespeeld.  In 1987 speelden ze Karel & Elegast , waarvan door de KRO opnamen werden gemaakt voor een documentaire over amateurtoneel.

Ook deden ze aan straattheater onder de naam ‘Zuiver scheerwol’ met teksten van neerlandicus Kees Konings. “Ik vond het allemaal even leuk.  Met name door het samen met de leerlingen spelen, bouwde je een speciale band op met hen.”

Geen carrièretijger
Toen Ton startte als docent, hoopte hij dat hij net zo ontspannen zou leren lesgeven als zijn oudere collega’s én dat hij op school zaken die hij de moeite waard vond,  kon gaan organiseren. “Beide wensen zijn uitgekomen. Ik heb me beziggehouden met buitenlandse reizen, met het goede doel, met bezinningsdagen, Cambreurdagen en met ek-, wk- en Tourtoto’s.  Was hij een carrièretijger? “Ik had helemaal geen behoefte aan een directiefunctie, al moedigde met name Marie Bernard me wel aan om te solliciteren.”

Highlights
Waar Ton wel naar streefde, waren goede examenresultaten.  Bijna altijd lagen zijn

gemiddelde examencijfers boven het gemiddelde schoolexamencijfer. De school concludeerde dat het schoolexamen te moeilijk was, maar daar dacht de sectie wiskunde heel anders over! Een paar keer maakte Ton mee dat een van zijn leerlingen een 10 had op zijn examenlijst; een havogroep scoorde eens een 8 gemiddeld voor het wiskunde A-examen en afgelopen jaar haalde een vwo-groep

voor wiskunde B hetzelfde resultaat. Krenten in de pap! Maar dat waren ook de schoolreizen naar Parijs, Bourgondië, Londen, Barcelona en Oostenrijk. En niet te vergeten de bezinningsdagen, die Ton eerst als begeleider, maar later ook als leider meemaakte. En de Cambreurdag: de jaarlijkse feestdag aan het einde van het schooljaar;  ook hier zat Ton na een aantal jaren in de leiding. ‘Dat regelen vond ik wel leuk.  Vandaar.”

Klus
Een speciale plek in zijn hart neemt ‘het goede doel’ in. Al in het begin van zijn loopbaan werd hij benaderd om plaats te nemen in de desbetreffende commissie en tot op de dag van vandaag is hij ermee bezig gebleven. “Toentertijd kreeg het de naam ‘Klus’ en zo heet het nog, al worden er niet meer de klusjes gedaan die we toen deden en waardoor heel Dongen ons kende.” In de beginjaren ging de opbrengst naar Zaïre, waar een gehandicaptencentrum werd gebouwd. Later werden allerlei projecten in verschillende derdewereldlanden gefinancierd en vanaf 1998 is het Cambreur de projecten van Trees van Rijsewijk in Nepal gaan steunen. Driemaal ging Ton erheen met enkele leerlingen, ter ‘inspectie’. “Het waren onvergetelijke dagen voor ons als begeleiders en voor onze leerlingen. Steeds als we afscheid namen, waren wij én onze leerlingen ontroerd en konden we onze tranen niet altijd bedwingen.” Ton rekent voor dat er in totaal 1,1 miljoen gulden (!) is opgehaald voor het goede doel……

“In het onderwijs moet je niet uitgaan van een baan van 9 tot 5. Het gaat niet alleen om de lessen, maar zeker ook om alle dingen eromheen. Ik zal dat, maar ook de collega’s gaan missen en de leerlingen. Maar wellicht kan ik als lid van de kookstaf toch nog een aantal keren mee met de bezinningsdagen.”

En verder?  “Ik moet nog een  uitgestelde heupoperatie ondergaan en mijn arm, die door een val tijdens de bezinningsdagen niet volledig meer functioneert,  moet revalideren.  En daarna ga ik het hele huis eens flink onder handen nemen!”