Van fabrieksarbeider naar docent met tussendoor een scala aan bijzondere baantjes en ervaringen. Will heeft al een ontzettend bereisd leven achter de rug. Nu met zijn pensioen op komst, heeft hij hier weer extra veel tijd voor straks.

Kun jij wat meer vertellen over je verschillende baantjes?
Ik ben in 1978 begonnen als stoelen- en kastenmonteur in een stalen kantoormeubelfabriek. Omdat ik een ochtendpauze invoerde die niet bestond, werd ik verbannen naar de expeditie. Lekker de hele dag weg met de vrachtwagen onderweg en bij mooi weer als we dicht bij de kust waren even naar een strandtent. In de avonduren ging ik naar de Katholieke Leergangen voor mijn studie Engels. Er was is die tijd weinig werk voor docenten en geïnspireerd door het boek On the Road, van Jack Kerouac besloot ik in te stoppen met mijn studie en mijn baan op te zeggen. Ik hield van reizen, op mijn 17^e ging ik voor het eerst alleen naar de Verenigde Staten. Twee jaar later reed ik met een busje van New York naar Los Angeles. Nu kocht ik een open ticket om voor onbepaalde tijd naar een Braziliaanse kibboets in Israël te gaan. Ik molk daar elke dag rond de honderd koeien, hielp met kalveren en had daar mijn eigen pub in een schuilkelder. Ik leerde er mijn  vrouw kennen en met haar nam ik de bus naar Egypte. Eenmaal terug voeren we met een vrachtschip van Haifa naar Athene. Het was februari en we sliepen op het dek. In Athene kochten we tickets naar Australië. We liften door dit enorme land, bezochten een tante, plukten perziken en maakten huizen schoon om aan geld te komen. Toen het kiwiseizoen begon reisden we naar Nieuw-Zeeland. We sliepen daar met een aantal plukkers bij een Maori gezin. Via Tahiti en de VS reisden we weer naar Nederland.

Els, mijn vrouw, had al weer snel werk als verpleegkundige, maar ik moest, na een baantje in het Safaripark Beekse Bergen, solliciteren bij jeugdgevangenis Nieuw Vosseveld in Vught. Ik trok mijn klompen aan en had mijn haren los in de hoop dat ik niet werd aangenomen, maar ik werd wel aangenomen! Ik kwam terecht bij de buitenbewaking. Gewapend met een karabijn, een portofoon en een verrekijker zorgde ik dat niemand ontsnapte. Leuk de hele dag buiten in de bossen en daar ook nog voor betaald krijgen. Ik assisteerde ook in de visitatie waar de gedetineerden binnenkwamen, op de strafgang en tijdens het bezoek.

Hoe kwam je dan in het onderwijs terecht?
De gevangenisdirecteur stond op een avond met zijn auto voor de poort zonder verlichting. Ik had portierdienst en negeerde de auto. Toen hij begon te toeteren, liep  ik naar de poort. Hij begon te schelden waarop ik heel traag de poort opende. Toen reed hij met een rotvaart vlak langs me heen en riep: “Jij gaat eruit!” En dat gebeurde: ik werd ontslagen. Ook had hij geregeld dat ik nergens in Nederland meer voor justitie aan de slag kon.

Ik heb toen allerlei baantjes gehad, van vrachtwagenchauffeur tot distributiemedewerker. Ook deed ik met behoud van uitkering de opleiding tot  logistiek manager. Dan ging je vijf dagen naar school, liep stage en na de opleiding die een jaar duurde, zou de zaal vol zitten met werkgevers die jou een baan wilden aanbieden. Bij de diploma-uitreiking zat er om precies te zijn één werkgever.

Ondertussen had ik twee kinderen en ging bij Interpolis werken als interne postmedewerker. In de avonduren deed ik de vierjarige hbo opleiding Journalistiek en Voorlichting bij de Katholieke Leergangen. Na mijn diplomering werkte ik als zzp-er parttime bij de brandweer en schreef met twee studiegenoten stukjes voor diverse bladen. Op een dag vroeg stuurde een vriend van mij die werkte als directeur bij ROC Tilburg me een berichtje…

En nu voel ik het bruggetje aankomen…is hier de overstap naar het onderwijs geweest?
Ja! Hij vroeg me of ik een uitgevallen docent Engels wilde vervangen.

Hij wist dat ik geen papieren had om voor de klas te staan, maar dat was geen probleem. Ik hoefde alleen maar een proeflesje te draaien.

Helaas stond ik al vrij snel niet meer voor de klas, want er moesten inburgeringscursussen gegeven worden op een andere locatie. Dat moest ik dus gaan doen. Dat was echt een avontuur, ik heb met een aantal cursisten echt een goede band opgebouwd. Het jaar daarop ben ik weer Engels gaan geven, evenals logistiek, maatschappijleer en bedrijfsoriëntatie.

Ja, dat kon in die tijd nog allemaal…dat is nu wel anders.
Inderdaad, als je bekwaam was, was het goed. Ik kwam hierna op een vmbo in Tilburg-Noord terecht…ik wist niet eens wat vmbo was! Na daar een jaar gewerkt te hebben, ging ik verder kijken en zag ik een vacature op het Cambreur College i.v.m. het zwangerschapsverlof van Diana Siemons. Ik werd aangenomen en in de avonduren heb ik toen mijn bevoegdheid gehaald.

Wat is de reden dat je een grote paardenliefhebber bent geworden?
Nou, mijn dochter begon op haar zesde met paardrijles en na een paar keer kijken ben ik er zelf ook op geklommen.  Dat was een goede keuze. Veel mooie ritjes gemaakt in de Oisterwijkse bossen en de Campina.

Je hebt heel wat bijzondere dingen meegemaakt in je leven, Will! Maar kun je mij eens je grootste blunder op je werk vertellen?
Ja, nou, dat is eigenlijk heel sneu. Vroeger gooide ik nog wel eens met dingen naar leerlingen. Op een dag gooide ik een pen naar een vervelende jongen maar die bukte en een meisje dat achter hem zat, kreeg die in haar oog. Gelukkig mankeerde ze niets. Ik moest toen van de teamleider de ouders van dat meisje bellen, voordat ze zelf thuis was, om alles uit te leggen.

Ik kreeg die vader aan de lijn en vertelde wat er was gebeurd. Hij reageerde relaxed: ‘Oh, ik gooi ook wel eens met iets door de klas, ik ben ook docent, kan gebeuren!’ En daar was het mee afgehandeld.

Je wilde vroeger zwerver worden, heb je me verteld. Ga je die ‘droom’ nu na je pensioen in vervulling laten gaan?
Zwerven betekent voor mij vrijheid, vrij zijn te doen en laten wat je wil en die tijd breekt binnenkort weer aan. Ik heb ik drie kleinkinderen die helaas in Zweden wonen. Hen zal ik vaker bezoeken, evenals mijn dochter op haar paardenboerderij in Limburg. Nu ik meer tijd krijg, zal ik ook langer bij mijn broer in Californië vertoeven.

Maar andere verre reizen hoeven niet meer. Ons favoriete plekje is Terschelling, niet west maar oost, waar het heerlijk rustig is. Maar nu eerst even niks. Paardrijden, op stal werken, fietsen, wandelen, lezen en schrijven. Ik blijf een aantal collega’s nog regelmatig zien, want we hebben zo nu en dan een bieravond samen. Verder ben ik er wel klaar mee, het is mooi geweest!