Je kunt heel veel voor een school betekenen. Dat was de rode lijn tijdens het gesprek met Marianne Bertens over haar naderende afscheid van het Cambreur College. Begonnen als analiste, koos zij toch voor het onderwijs, en – op pragmatische gronden – niet voor Engels of Frans, maar voor het vak Duits: “Ik ben ook meer een talenmens dan een exacteling.” Ze wilde bovendien graag met mensen werken. Ook van belang: haar man Ton werkte als leraar wiskunde op het toenmalige Schaepman College. Nadat ze bij een zwangerschapsverlof als invaller binnenkwam, is ze hier nooit meer weggegaan.

Naast het docentschap heeft Marianne tal van andere taken vervuld. De laatste zeven jaar was zij decaan voor de havo: “Een leuke aanvulling en afwisseling. Je bent op een positieve manier met leerlingen bezig en je hebt leuke en ook wel persoonlijke gesprekken. Ook de  congressen die je als decaan moet bezoeken waren vaak heel interessant.”  Ook begeleidde ze schoolreizen naar Parijs, Berlijn en Londen.

Heel fijn vond Marianne om van de rouwondersteuning deel uit te mogen maken. Leerlingen die een ouder hebben verloren, worden hierin op een zeer persoonlijke wijze begeleid. “Je steunt en ondersteunt leerlingen in hun verdriet en helpt ze een weg te vinden.” Marianne roept met name de mentoren op om hier speciaal oog voor te hebben.

Marianne is verder coach geweest voor beginnende (én gevorderde docenten). Dit heeft ze zo’n tien jaar gedaan. “Ik vond dat heel zinvol; je helpt met name de nieuwe collega’s verder en bent degene op wie ze kunnen terugvallen. “

De leerlingen zien mevrouw Bertens als georganiseerd, betrouwbaar, volkomen zichzelf, en ze waarderen dat.  Marianne ervaart dat ook zo. Ze maakt met graagte gebruik van de moderne hulpmiddelen, bijvoorbeeld met filmjes en het Duitse jeugdjournaal. “Verder kost de ict in het onderwijs ons vooral heel veel werk en tijd die we eigenlijk in onze corebusiness zouden moeten steken!”

Terugkijkend: “Ik heb heel prettig gewerkt en kon met iedereen goed opschieten. We moeten niet te veel klagen, want we hebben een prachtig beroep met veel positieve kanten en veel mogelijkheden tot persoonlijke invulling.”   Marianne heeft geen strakke planning gemaakt van de nabije toekomst; ze zal zeker vaker naar haar dochter gaan die in Amerika woont en werkt. En verder? “Misschien een studie Frans of Spaans….?”

Lieve Marianne, we wensen je een mooie en fijne tijd toe.